ตำราเศรษฐกิจข้างถนนฉบับนี้ เป็นประสบการณ์การต่อสู้และทุนที่เกิดจากแม่ของฉัน เพื่อตั้งคำถามว่าผู้หญิงที่ต่อสู้แบบแม่อีกจำนวนมากทำไมไม่ถูกบันทึกว่าเป็นความรู้ และวิธีการดิ้นรน หาเลี้ยงครอบครัวของร้านข้าวแกงข้างถนนแบบแม่ ทำไมไม่ถูกเรียกว่าเป็นการบริหารจัดการ การจัดสรรงบประมาณ และการทำการตลาด ความรู้ของแม่หายไปใน"ตำราวิชาการ" ว่าด้วยระบบเศรษฐกิจได้อย่างไร ผู้เขียนอยากให้ "ตำราเศรษฐกิจข้างถนนของแม่ค้าข้าวแกง" มีส่วนทำให้ "เสียงเงียบ" ของคนชายขอบทั้งหลายมีส่วนในการสร้างความรู้และความจริงของสังคมขึ้นมาอีกทางหนึ่ง ...................................

จุดเริ่มต้น?.

"คุณรู้จักเด็กไร้รัฐในประเทศไทยสักคนไหม?"

เราไม่โทษที่คุณไม่รู้จัก ทั้งที่เด็กเหล่านี้มีชีวิตและอาจเดินสวนกับคุณอยู่ทุกวัน แต่เขากลับไร้ "ตัวตน" อยู่แบบไม่มีสถานะบุคคลตามกฎหมาย และไม่มีเอกสารหลักฐานที่จะใช้พิสูจน์ตน ที่รัฐจะรับรองความเป็นคน รัฐไม่เคยกอดและมอบสิทธิหรือสวัสดิการใดให้แก่เขา บางช่วงเวลาก็จะถูกกดและหวด ตี ด้วยทัศนะเหยียดเด็กว่า เป็น "ภัยความมั่นคง" หรือ "ภาระของประเทศชาติ" อันเป็นปัญหาสังคม

เขาตะโกนแทบตาย เขาขอความช่วยเหลือจากคุณ แต่เสียงของเขาหายไป เพราะเขาไม่มีตัวตน!!!

เสิร์ฟออเดิร์ฟ

มีคนบอกว่างานเขียนสารคดีแนวชีวประวัติ หรือเรื่องเล่าของครอบครัว (family history) ในบ้านเรามีน้อยมาก ยิ่งงานที่เล่าย้อนไปถึงบรรพบุรุษผู้เขียนยิ่งหาได้ยาก ในส่วนที่มีจัดพิมพ์ขึ้นนั้นก็มักเป็นเรื่องราวของชนชั้นเจ้านายในวัง สมัยแรกก็มีกรมพระยาดำรงราชานุภาพ ที่เขียนพร้อมกับเล่า "ประวัติศาสตร์ชาติ" หรือประวัติศาสตร์ของ " ผู้ปกครอง" คนในศูนย์กลาง

หากการยอมรับความล้มเหลวเป็นจุดเริ่มต้นของการตรวจสอบแก้ไข

งานเขียนชิ้นนี้ จึงเสนอเรื่องราวเกี่ยวกับความล้มเหลวหลายประการ

โดยวางศูนย์กลางการศึกษาไว้ 2 แห่ง คือ เด็ก-แกนนำนักศึกษาจาก 6 สถาบันการศึกษาในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้ และ "สื่อมวลชน" ที่ร่วมอยู่ในห้องเรียนนี้ พร้อมกับ "ขบถ" วิธีการเขียนงานวิชาการทั่วไป โดยเปิด "เสียงของเด็ก" ที่เคยถูกมองข้าม (และบางคนยังมองข้ามอยู่) ให้เป็นทั้งบริบท (context) และตัวบท (text) ที่สำคัญควบคู่ไปพร้อมกัน