thitinob
4 May 2006
หากการยอมรับความล้มเหลวเป็นจุดเริ่มต้นของการตรวจสอบแก้ไข
งานเขียนชิ้นนี้ จึงเสนอเรื่องราวเกี่ยวกับความล้มเหลวหลายประการ
โดยวางศูนย์กลางการศึกษาไว้ 2 แห่ง คือ เด็ก-แกนนำนักศึกษาจาก 6 สถาบันการศึกษาในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้ และ "สื่อมวลชน" ที่ร่วมอยู่ในห้องเรียนนี้ พร้อมกับ "ขบถ" วิธีการเขียนงานวิชาการทั่วไป โดยเปิด "เสียงของเด็ก" ที่เคยถูกมองข้าม (และบางคนยังมองข้ามอยู่) ให้เป็นทั้งบริบท (context) และตัวบท (text) ที่สำคัญควบคู่ไปพร้อมกัน
ขณะเดียวกันจะพินิจถึง "ประโยชน์" ไม่มากถึงมากที่สุด ที่แฝงอยู่ในกระบวนการจัดการครั้งนี้ด้วย เพื่อนำไปสู่ข้อเสนอแนะเพื่อพัฒนาไปสู่แผนงานพัฒนานโยบายเพื่อคุณภาพชีวิตที่ดี?
ความเป็นมา
หนึ่งในแนวทางการดำเนินงานแผนงานพัฒนานโยบายสาธารณะเพื่อคุณภาพชีวิตที่ดี (Healthy Public Policy Program) ของมูลนิธิสาธารณสุขแห่งชาติ (มสช.) โดยการสนับสนุนของสำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.) คือ การพัฒนาสื่อสารมวลชนด้านนโยบายสาธารณะ โดยการสนับสนุนสร้างเสริมศักยภาพนักสื่อสารมวลชนให้มีทักษะการทำงานเชิงสืบสวนสอบสวนในการสื่อสารประเด็นนโยบายสาธารณะที่สำคัญ เพื่อสร้างการเรียนรู้และการมีส่วนร่วมของประชาชนในสังคม กอปรกับ รศ.ดร.พันธุ์ทิพย์ กาญจนะจิตรา สายสุนทร คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ (ซึ่งเป็นนักวิจัยคนสำคัญภายใต้โครงการเด็ก เยาวชน และครอบครัว ของมูลนิธิสาธารณสุขแห่งชาติเช่นกัน) เป็นนักวิชาการในคณะกรรมการยุทธศาสตร์สันติวิธี สภาความมั่นคงแห่งชาติ (สมช.) ต้องลงไปสัมมนาเชิงปฏิบัติการเครือข่ายพลังวัฒนธรรม เพื่อขยายผลตามยุทธศาสตร์สันติวิธีเพื่อความมั่นคงของชาติ ในพื้นที่ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ ที่จังหวัดปัตตานีและนราธิวาส ในวันที่ 23-24 มกราคม 2548 จึงปรึกษากับทีมสื่อสารสาธารณะ เพื่อเสนอโครงการ "สื่อ" สื่อสารสิทธิเด็ก ครั้งที่ 2 ห้องเรียนเรื่อง "เด็ก" กับนโยบายสาธารณะเพื่อสร้างสันติวิธีในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้ ให้ นพ.สมศักดิ์ ชุณหรัศมิ์ เลขาธิการมูลนิธิสาธารณสุขแห่งชาติ พิจารณาใช้โครงการนี้ เป็นอีก "แบบทดลอง" (model) หนึ่ง ในการพัฒนาสื่อสารมวลชนด้านนโยบายสาธารณะ โดยมีฐิตินบ โกมลนิมิ หัวหน้าทีมสื่อสารสาธารณะ โครงการเด็ก เยาวชน และครอบครัวเป็นผู้รับผิดชอบโครงการนี้
อ่านรายละเอียด ความล้มเหลวห้องเรียนเด็กเด็กกับนโยบายสาธารณะเพื่อสร้างสันติวิธีในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้
งานเขียนชิ้นนี้ จึงเสนอเรื่องราวเกี่ยวกับความล้มเหลวหลายประการ
โดยวางศูนย์กลางการศึกษาไว้ 2 แห่ง คือ เด็ก-แกนนำนักศึกษาจาก 6 สถาบันการศึกษาในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้ และ "สื่อมวลชน" ที่ร่วมอยู่ในห้องเรียนนี้ พร้อมกับ "ขบถ" วิธีการเขียนงานวิชาการทั่วไป โดยเปิด "เสียงของเด็ก" ที่เคยถูกมองข้าม (และบางคนยังมองข้ามอยู่) ให้เป็นทั้งบริบท (context) และตัวบท (text) ที่สำคัญควบคู่ไปพร้อมกัน
ขณะเดียวกันจะพินิจถึง "ประโยชน์" ไม่มากถึงมากที่สุด ที่แฝงอยู่ในกระบวนการจัดการครั้งนี้ด้วย เพื่อนำไปสู่ข้อเสนอแนะเพื่อพัฒนาไปสู่แผนงานพัฒนานโยบายเพื่อคุณภาพชีวิตที่ดี?
ความเป็นมา
หนึ่งในแนวทางการดำเนินงานแผนงานพัฒนานโยบายสาธารณะเพื่อคุณภาพชีวิตที่ดี (Healthy Public Policy Program) ของมูลนิธิสาธารณสุขแห่งชาติ (มสช.) โดยการสนับสนุนของสำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.) คือ การพัฒนาสื่อสารมวลชนด้านนโยบายสาธารณะ โดยการสนับสนุนสร้างเสริมศักยภาพนักสื่อสารมวลชนให้มีทักษะการทำงานเชิงสืบสวนสอบสวนในการสื่อสารประเด็นนโยบายสาธารณะที่สำคัญ เพื่อสร้างการเรียนรู้และการมีส่วนร่วมของประชาชนในสังคม กอปรกับ รศ.ดร.พันธุ์ทิพย์ กาญจนะจิตรา สายสุนทร คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ (ซึ่งเป็นนักวิจัยคนสำคัญภายใต้โครงการเด็ก เยาวชน และครอบครัว ของมูลนิธิสาธารณสุขแห่งชาติเช่นกัน) เป็นนักวิชาการในคณะกรรมการยุทธศาสตร์สันติวิธี สภาความมั่นคงแห่งชาติ (สมช.) ต้องลงไปสัมมนาเชิงปฏิบัติการเครือข่ายพลังวัฒนธรรม เพื่อขยายผลตามยุทธศาสตร์สันติวิธีเพื่อความมั่นคงของชาติ ในพื้นที่ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ ที่จังหวัดปัตตานีและนราธิวาส ในวันที่ 23-24 มกราคม 2548 จึงปรึกษากับทีมสื่อสารสาธารณะ เพื่อเสนอโครงการ "สื่อ" สื่อสารสิทธิเด็ก ครั้งที่ 2 ห้องเรียนเรื่อง "เด็ก" กับนโยบายสาธารณะเพื่อสร้างสันติวิธีในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้ ให้ นพ.สมศักดิ์ ชุณหรัศมิ์ เลขาธิการมูลนิธิสาธารณสุขแห่งชาติ พิจารณาใช้โครงการนี้ เป็นอีก "แบบทดลอง" (model) หนึ่ง ในการพัฒนาสื่อสารมวลชนด้านนโยบายสาธารณะ โดยมีฐิตินบ โกมลนิมิ หัวหน้าทีมสื่อสารสาธารณะ โครงการเด็ก เยาวชน และครอบครัวเป็นผู้รับผิดชอบโครงการนี้
อ่านรายละเอียด ความล้มเหลวห้องเรียนเด็กเด็กกับนโยบายสาธารณะเพื่อสร้างสันติวิธีในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้