Skip to main content



ถ้าใครคิดว่าทำงานให้หนัก โต้รุ่งไว้ก่อน และเดี๋ยวไปแอบนอน ตอนเดินทาง คงไม่ใช่ทางเลือกที่ทำได้ทุกครั้ง แม้จะวางแผนอย่างดี ในการจองตั๋วเครื่องบินล่วงหน้า และจองที่นั่งล่วงหน้าให้อยู่ชิดใน หวังว่าจะพ้นจากการรบกวนของคนที่เดินไปเดินมา และเสียงจอแจ หากไม่ได้เป็นอย่างนั้นทุกครั้ง มันจะเสียสมดุลในชีวิตไปทันที ฉะนั้นเลี่ยงได้ จงปรับชีวิตเรา เพราะเราคงปรับคนอื่นไม่ได้

วันที่ 28-09-09 ระหว่างเดินทาง กทม. >> หาดใหญ่ ช่วงเวลา 09.20 – 10.45 น.
เราเลือกที่นั่ง 39K ค่อนทางหัวนิดหน่อย เป็นที่ที่ไม่มีหน้าต่าง ไม่ใช่ตรงกลางที่ต้องคอยระวังหากฉุกเฉินต้องเปิดประตูได้ เพื่อนที่จะนอนได้อย่างเต็มที่

ปรากฏว่า มีผู้หญิงสูงอายุสองคนนั่งอยู่ก่อนหน้า ที่สำคัญนั่งในที่นั่งของเราด้วย “ท่าน”ทั้งสองแต่งตัวดีมาก ขนาดที่เราต้องก้มลงมองตัวเองที่ใส่เพียง “เสื้อยืด-กางเกงยีนส์กับเสื้อคลุมตัวหนึ่ง”

“ขอโทษนะค่ะ ที่นั่งดิฉัน 39K”
“เธอจะให้ฉันลุกหรือ ฉันนั่งไปแล้วนะ
“เออ.. แต่ว่านั่นเป็นที่นั่งของดิฉัน”

เสียงพนักงานต้อนรับหญิง แทรกเข้ามา “มีอะไรให้ดิฉันช่วยไหมค่ะ?”
ฉันได้แต่ “เอ่อ..”
“จะให้พวกฉันลุกขึ้นเหรอ...ฉันนั่งไปแล้วนี่ ที่ก็แคบ แถมไม่มีหน้าต่าง เธอจะนั่งทำไมเหรอ..”

ทำไมเรารู้สึกอายจังก็ไม่รู้ คงเพราะผู้หญิงสูงอายุคนนั้น พูดเสียงดังมาก จนคนบนเครื่องบริเวณนั้นหันมามอง และเขาแต่งตัวดีกว่าเรามากๆๆ  ส่วนพนักงานต้อนรับก็ไม่กล้าทำอะไรมากนัก ยิ่งเราไม่ยืนยันสิทธิของเรา พนักงานก็คงมาช่วยอะไรเราไม่ได้อยู่ดี

ฉันได้แต่เซ็ง คงไม่มีใครเข้าใจแน่ สภาพครึ่งหลับครึ่งตื่น คนที่กำลังจะหมดกำลังต่อล้อต่อเถียง ไม่ได้นอนมาเกือบครบ 24 ชั่วโมงแล้ว “ใครจะเอางัย ก็เอาไป ขอนอนก่อน” จากนั้นก็ค่อยๆ เขย่งตัวที่ค่อนข้างเล็ก เอากระเป๋าโน้ตบุ้คส์โยนบนที่เก็บของด้านบน นี่ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งว่าทำไมโดยปกติฉันชอบนั่งที่ติดหน้าต่าง เพราะความที่เราตัวเล็ก ช่วยเหลือตัวเองได้ไม่ค่อยมาก จึงมักจะเอากระเป๋าโน้ตบุคส์สอดไว้ใต้ที่นั่งเบาะด้านหน้าทุกครั้ง

แต่ให้ตายเถอะ หงุดหงิดมาก ถึงขนาดกดโทรศัพท์ ส่งทวิตถึง @Patee122 (พาที สารสิน ในฐานะ CEO ของนกแอร์) “มีคนแก่มาแย่งที่นั่งเรา !! (ของดทวิตบนเครื่องชั่วคราว)” แล้ว ก็ปิดโทรศัพท์ลงนอน ไม่ได้หวังผลอะไร แค่ฟ้องเฉยๆ

เฮ้อ..แต่ให้ตายเหอะ ความสงบในการนอนบนเครื่องบินของฉันถูกปล้นไปอีกครา หลังจากพนักงานเริ่มเดินแจกอาหารว่าง และเดินขายเครื่องดื่ม การนอนอย่างสลบไศลของฉันถูกปลุกขึ้นมา เพราะผู้หญิงสูงอายุสองคนนั้น คุยกันตลอดทางและกระหายน้ำ “จุกจิกเหลือเกิน เมื่อไหร่จะซื้อเสร็จทั้งที” “ทำไมต้องมาส่งไปส่งมาอยู่ที่หน้าฉันด้วยนะ” ฉันได้แต่บ่นในใจ และ

“อยากเปลี่ยนที่นั่ง!!” เป็นคำเดียวที่ตะโกนอยู่ในลำคอ
หงุดหงิดตลอดการเดินทาง

ลงจากเครื่องได้เปิดโทรศัพท์ เช็คข้อความในทวิตเตอร์ อยากกรี๊ดยิ่งขึ้น เมื่ออ่านเจอข้อความของ @Patee122 : @thitinob “มีคนแก่มาแย่งที่นั่งเรา !! (ของดทวิตบนเครื่องชั่วคราว)” << ไอ้ย๋าอันนี้ต้องให้เขา

โกรธหนักเข้าไปอีก อย่างนี้จะมีบริการให้จองที่นั่งล่วงหน้าทำไม ถ้าเราต้องเสียสละให้คนแก่ เหมือนในรถเมล์ และรถทัวร์

@Patee122 อาจจะสนุกในการได้โต้ตอบกับผู้คนที่หลากหลายในทวิตภพ แต่เราในฐานะผู้โดยสารนกแอร์ไม่ได้สนุกด้วยเลย!!!

แต่ @Patee122 ก็ตอบกลับเรามาอีกนะ เมื่อเราถามถึง “อย่างนี้ระบบจองตั๋วล่วงหน้าก็ไม่ศักดิ์สิทธิ์อ่ะดิ” อ่านเองเอง..เพราะนี่ก็เป็นการฟ้อง..เหมือนกัน

 

ต้องปรับชีวิตเรา เพราะเดินทางแบบนี้ ไม่สนุก